benedyktyn

benedyktyn
benedyktyn {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos I, Mc. benedyktynnie; lm M. benedyktyni {{/stl_8}}{{stl_7}}'członek zakonu reguły św. Benedykta, założonego w VI w., uznającego izolację od świata w klasztorze, całkowite posłuszeństwo wobec przełożonych, obowiązek pracy, wyrzeczenie się własności prywatnej; członkowie zakonu byli w{{/stl_7}}{{stl_7}} średniowieczu znani jako kopiści ksiąg; w lm nazwa tego zakonu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Opactwo benedyktynów. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • benedyktyn — m IV, DB. a, Ms. benedyktynnie 1. lm M. i, DB. ów «członek zakonu założonego przez św. Benedykta z Nursji; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor benedyktynów. 2. lm MB. y «likier korzenno ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktynka» Pić …   Słownik języka polskiego

  • benedyktynka — ż III, CMs. benedyktynkance; lm D. benedyktynkanek 1. «zakonnica reguły św. Benedykta; w lm nazwa tego zakonu» 2. → benedyktyn w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”